Μίνι Ιστορία

 

Μια και λατρεύω τις Κοκκινοσκουφίτσες,

η πρώτη μου Μίνι Ιστορία

στο Ίνσταγκραμ

είναι αφιερωμένη σε αυτήν.

https://www.instagram.com/p/DNaE_uIC4K-/

Θέλησα να ανεβάσω το βιντεάκι αλλά δεν τα κατάφερα.

Λακτάρισμα

-Μπα, σε καλό σου, με λακτάρισες!

Είπε η Κοκκινοσκούφω καθώς πετάχτηκε, ξαφνικά μπροστά της, ο Λύκος και της έδωσε μια Λάκτα.

(Μάλλον για του Αγίου Βαλεντίνου θα ήταν, 

αλλά δεν έμαθα κι εγώ περισσότερες λεπτομέρειες να σας πω.)

Σκίτσο: Αλεξάνδρα Μόζα/AleMozArt

25η Μαρτίου

Το μικρό Κλεφτόπουλο

Πού ξεκινάμε αδέρφια μου
στον πόλεμο να πάμε;
Είμαστε λίγοι κι είναι πολλοί
αρχίζω και φοβάμαι!

Δεν τους μετρούν με το μυαλό
μα την καρδιά κοιτάνε.
Μ' αυτήν τους Τούρκους να μετράς
και πάντα λίγοι θα ‘ναι!

Αλεξάνδρα Μόζα

Διαφορετικά παιδιά

Από καιρό είχα στο μυαλό μου να γράψω ένα τέτοιο ποίημα και να που το έκανα σήμερα, με την ευκαιρία της παγκόσμιας ημέρας ποίησης.




Παιδιά που είναι διαφορετικά

Αφιερωμένο στα παιδιά που είναι διαφορετικά
Που έχουνε τεράστια πεταχτά αυτιά
Που χρειάζονται γυαλαμπούκες για να δουν
Ή όλο σκύβουν τα σπυράκια μη φανούν

Αφιερωμένο στα παιδιά που λέγονται δυσλεκτικά
Δυσορθογραφικά και δυσαριθμισιακά
Και σ' αυτά που δε μιλούν καλά τη γλώσσα
Και δεν τα καταφέρνουν σε αυτά και σ' άλλα τόσα

Αφιερωμένο στα παιδιά που είναι υπερκινητικά
Που δεν αρθρώνουν και δεν συλλαβίζουνε σωστά
Σε αυτά που ντρέπονται και κοκκινίζουν
Που σαστίζουνε και που τραυλίζουν

Αφιερωμένο στα παιδιά που δεν έχουνε το ίδιο χρώμα
Που οι άλλοι μαθητές μαζί τους θα γελούν ακόμα
Στα υπέρβαρα ή που έχουν μύτη σα μελτζάνα
Σ' όλα τα παιδιά που εύχονται να έκαναν κοπάνα

Να μην είναι εκεί όταν τα πειράζουν
Όταν τα καροϊδεύουν κι όταν τα χλευάζουν
Όταν έχουν το θάρρος και την υπομονή
Να ανέχονται κάθε μια τέτοια ταπεινωτική στιγμή

Αφιερωμένο στα παιδιά που είναι διαφορετικά
Που περνούνε άσχημα και μοναχικά
Μα, αν ψάξεις στης ιστορίας τα γραφτά
Η διαφορά αυτή ήταν που τα έκανε μοναδικά

Αλεξάνδρα Μόζα

Ο Ροζ Ελέφαντας

Ο Ροζ Ελέφαντας

Ο Ροζ Ελέφαντας προχωρούσε αργά προς το μέρος μου. Τον είδα από πολύ μακριά. Πώς θα μπορούσα εξάλλου να αγνοήσω έναν τέτοιο όγκο! Και πόσο περισσότερο, ακόμα, να αγνοήσω ένα τέτοιο χρώμα. Το αγαπημένο μου χρώμα από μικρή! Το κλασικό χρώμα των νεογέννητων κοριτσιών. Πάντα γαλάζιο για τα αγοράκια και πάντα ροζ για τα κοριτσάκια.
"Κοριτσάκι θα 'ναι και ο ελέφαντας" σκέφτηκα "και το δηλώνει γεμάτος χαρά".
Να, όμως, που το μικρό μου Αμφιβολάκι ξύπνησε και πάλι μέσα μου, βούτηξε τη γλώσσα του σε ραδιουργίες και συνομωσίες και άρχισε να ψιθυρίζει από τα βάθη του μυαλού μου με τη χαρακτηριστική τσιριχτή φωνούλα του:
-Δεν έχει να κάνει με το ότι είναι κοριτσάκι ο ελέφαντας. Το ροζ χρώμα είναι ένα καμουφλάζ!
-Καμουφλάζ; Σε τι; Αντεπιτέθηκε η λογική μου.
-Καμουφλάζ για να μην αναγνωρίζεις ότι είναι ελέφαντας! Άκουσες ποτέ να υπάρχουν ροζ ελέφαντες; Είσαι με τα καλά σου;
-Ε, ναι, έχεις δίκιο σ' αυτό, δε λέω… αλλά και πάλι κάνει μπαμ ότι είναι ελέφαντας!
-Από τι;
-Μα, πρώτα-πρώτα από την προβοσκίδα του…
-Μπαμ κάνει το κεφάλι σου το κλούβιο!
-Και από τα αυτιά του και από την κεφάλα του και από τα πόδια του και από τον όγκο του και από τα πάντα του!
-Δηλαδή, εσένα σε έπεισε ότι είναι ελέφαντας παρ' όλο που είναι ροζ;
-Ναι-ναι! Κι όσο περισσότερο πλησιάζει τόσο περισσότερο με πείθει!
-Ε, μα αυτό είναι κατά βάθος το κόλπο!
-Μα, ποιο;
-Να σε πείσει ότι είναι καμουφλαρισμένος για να μην αναγνωρίζεται ότι είναι ελέφαντας κι εσύ να πειστείς ότι τάχα θέλει να κρύψει ότι είναι ελέφαντας, άρα είναι ελέφαντας!
-Τι; Ούτε ελέφαντας είναι;
-Ε, όχι! Τι σου λέω τόση ώρα!
-Έλα ντε! Τι μου λες; Ανάθεμα αν κατάλαβα λέξη!
-Τόση ώρα σου λέω ότι δεν υπάρχει ροζ ελέφαντας, ούτε καν ελέφαντας σκέτος.
-Καλά, θα με τρελάνεις; Και τι βλέπω εγώ τόση ώρα να 'ρχεται;
-Ε, αυτό... χμ... δε θα 'θελα να σου το πω. Προτιμώ να το αποφύγω…
-Α, όχι! Τώρα που το άρχισες θα το τελειώσεις. Θα μου πεις και θα κάνεις κι εσύ μπαμ!
-Ωχ, θες να σου πω ε;
-Ε, ναι θέλω!
-Είσαι σίγουρη πως θες ε;
-Ναι, είμαι σίγουρη!
-Επιμένεις ε;
-Επιμένω!
-Και θα το αντέξεις αυτό που θα σου πω ε;
-Ναι, θα το αντέξω!
-Σίγουρα;
-Σίγουρα-σίγουρα!
-Ε, καλά τότε λοιπόν, ας είναι… αφού το ζήτησες και μόνη σου…
-Τι θα γίνει θα μου πεις; Άντε και με έσκασες! Σε λίγο θα κάνω πραγματικά μπαμ!
-Κοίτα να δεις… Θυμάσαι τις εικαστικές εκδηλώσεις του Δήμου;
-Μα, πώς δεν τις θυμάμαι! Εκεί πάω τώρα!
-Ο Δήμος έστησε έναν τεράστιο καθρέφτη στην πλατεία που πας…
-Ναι, για συνέχισε…
-Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα;
-Μα, το ροζ φυσικά και το ξέρεις!
-Μπορείς να θυμηθείς τι φόρεσες σήμερα πριν βγεις από το σπίτι!
-Με δουλεύεις; Το καλό μου το ροζ φόρεμα!
-Ε, μπράβο… Μήπως αρχίζεις και με πιάνεις τώρα λιγουλάκι;

Αλεξάνδρα Μόζα

Γυαλιά-καρφιά!

Είχα κάποτε μια φιλη-πινέζα,
και μας άρεσε να τρώμε παξιμάδια.

Διέκοψα, όμως, κάθε επαφή μαζί της
επειδή αποδείχτηκε καρφί.

Τα κάρφωνε όλα στην παραμάνα μου
κι όταν το ανακάλυψα γίναμε βίδες!

Αλεξάνδρα Μόζα

Η Νεράιδα η ...χοντρέλα!

Η φίλη μου η Λϊζα, θυμήθηκε και ανέφερε (από ένα παλιό παραμύθι):
"Η Νεράιδα η χοντρέλα με τα μήλα είχε τρέλα".

Αν και δεν έχω διαβάσει ποτέ το παραμύθι για να ξέρω τι γράφει, επειδή μου φάνηκε αστεία η φράση, έτσι στα γρήγορα, σκάρωσα ένα αστείο στιχουργηματάκι... σκέτη τρέλα!

Τίτλος:
Ας Πρόσεχε!

Η νεράιδα η χοντρέλα
με τα μήλα είχε τρέλα
χόρευε και ταραντέλα
ήταν μούρλια ήταν τρέλα

Η νεράιδα η χοντρέλα
έκανε και κούνια μπέλα
στου αλόγου της τη σέλα
ήταν μούρλια ήταν τρέλα


Η νεράιδα η χοντρέλα
έσκαγε από τα γέλια
κι έπεσε από τη σέλα...
είναι χάλια κι έχει τρέλα