Έτοιμες Λύσεις

Irisz Agocs

Πολλές φορές τα παιδιά δε θέλουν να προσπαθήσουν άλλο ή κουράζονται επειδή δεν μπορούν να βρουν κάποια λύση και απογοητευμένα ζητούν βοήθεια από άλλους (διδάσκοντες, γονείς, μεγαλύτερους κλπ).

Η διδακτική μου πείρα μου έχει μάθει το εξής:
"Δεν πρέπει να δίνουμε έτοιμη τη λύση!"

Ακόμη και σε ένα παιδί που έχει παραιτηθεί από την προσπάθεια, δίνουμε κίνητρα για να συνεχίσει να προσπαθεί. Τα κίνητρα είναι υπαινιγμοί βοήθειας που θα το οδηγήσουν στη λύση και όχι έτοιμη η λύση "στο πιάτο" όπως συνηθίζουμε να λέμε.

Μόνο έτσι θα ενισχύσουμε την αυτοπεποίθησή του και θα του δείξουμε να μην παραιτείται αλλά να συνεχίζει, επειδή μπορεί να τα καταφέρει.

Αφορμή γι' αυτήν την ανάρτηση μου 'δωσε μια μητέρα, από τα μαθήματα Υπερηρώων. Μόλις το παιδί της δυσκολευόταν και της ζητούσε βοήθεια, εκείνη του 'δινε αμέσως -και τελείως αβίαστα- την απάντηση.

Η φράση: "Να, αυτό ξέχασες!", δε νομίζω να ενίσχυε σε τίποτε το έργο που είχαμε αναλάβει και οι δύο (εγώ σαν παιδαγωγός κι εκείνη σαν βοηθός του παιδιού) και έκανε το παιδί να μην αυτονομείται στις προσπάθειές του αλλά να στηρίζεται συνέχεια πάνω της.

Της συνέστησα λοιπόν (με ευγενικό τρόπο φυσικά, για να μην την προσβάλω), να δίνει υπαινιγμούς και να κατευθύνει το παιδί προς τα πού να στραφεί –ακόμη κι αν αυτό ήταν ολοφάνερο- αλλά να μην του δίνει άμεσα τη λύση για να του αφήνει τη χαρά και την ικανοποίηση να τη βρίσκει μόνο του.


Μόνο έτσι περνάει στο μυαλό του παιδιού το σημαντικό μήνυμα: "Μπορώ! Είμαι ικανός! Τα κατάφερα!", που θα το βοηθήσει στις επόμενες προσπάθειές του.


.