Μια φορά κι έναν καιρό, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη
από τη συγγραφέα Αλεξάνδρα Μόζα,
το Εργαστήρι Δημιουργικής Έκφρασης και Γραφής.
Βρήκε μια πολύ όμορφη και φιλόξενη στέγη
στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου
και λειτούργησε εκεί από το 2008 ως το 2011.
Πέταξε την πιπίλα του, μεγάλωσε και ταξίδεψε
-με διάφορα εκπαιδευτικα δρώμενα-
σε δημοτικές βιβλιοθήκες, σχολεία
και πολιτιστικούς φορείς της Θεσσαλονίκης.
Από το 2015 και μετά,
το τσίμπημα μιας μυτερής φάλτσας νότας Σι-μπεμόλ,
το έριξε σε ύπνο για 100 χρόνια*.
Κι έτσι, έπνιξαν τον μπλογκόπυργό του
αδιάβατα παροπλισμένα λινκς
και φυλλωσιές από αρχαίες παραπομπές.
(Εκτός κι αν έβαλε κάπου το δοντάκι του
αυτός ο μικρός άτιμος
και μασούλησε -ποιος ξέρει τι- στον μπλογκοχωροχρόνο...)
Τώρα, με το φιλί μιας αγελάδας,
που άνοιξε τον δρόμο ως το φεγγάρι,
ξύπνησε, φόρεσε με χάρη ένα φουλάρι
κι άνοιξε φτερά ως το Ίνσταγκραμ
(μη σας πω και ως τον Άρη).
* Ουπς, μου ξέφυγε ένα μηδενικό,
όχι 100, μόνο 10 χρόνια ήθελα να πω.
