25η Μαρτίου

Το μικρό Κλεφτόπουλο

Πού ξεκινάμε αδέρφια μου
στον πόλεμο να πάμε;
Είμαστε λίγοι κι είναι πολλοί
αρχίζω και φοβάμαι!

Δεν τους μετρούν με το μυαλό
μα την καρδιά κοιτάνε.
Μ' αυτήν τους Τούρκους να μετράς
και πάντα λίγοι θα ‘ναι!

Αλεξάνδρα Μόζα

"...σίγουρα, πάντα μα πάντα, όταν χτυπάει ο φίλος μου!"

"Όταν με λένε χαζό"

Από την Άσπα Μητρακάκη, Ειδική Παιδαγωγό

Ο Κ είναι ένα παιδί γλυκό και συναισθηματικό με μαθησιακές δυσκολίες που διαγνώστηκαν απο το Νηπιαγωγείο.

Μαζί κάνουμε πρόγραμμα αντιμετώπισης εδώ και ένα χρόνο.

Στα πλαίσια λοιπόν της συνάντησης μας ήθελα να δουλέψουμε τις προτασούλες που έχουμε αρχίσει να φτιάχνουμε αλλά και να γίνει μια άσκηση που έχει σχέση με τα συναισθήματα της χαράς και της λύπης. Ήθελα να μάθω περισσότερα για τις σκέψεις του αφου γενικά είναι ένα πολύ κλειστό παιδί.

Εδώ είναι αυτά που έγραψε:

Τι με κάνει χαρούμενο

• Όταν παίζω με το μπαμπά μου μπάλα
• Όταν βλέπω με το μπαμπά μου dvd
• Όταν παίζω με τους φίλους μου
• Όταν παίζω αγώνες με τα αυτοκίνητα μου
• Όταν παίζω computer

Tι με κάνει λυπημένο

• Όταν δεν με έχουν φίλο
• Όταν με λένε χαζό
• Όταν μου σκίζουν τα σχέδια μου (είναι ένα παιχνίδι που κάνουν μεταξύ τους στο σχολείο)
• Όταν πάω για ύπνο

και

"Κυρία να σας πω πότε είμαι σίγουρα πάντα μα πάντα λυπημένος;"

"Πότε;"

• Όταν χτυπάει ο φίλος μου

----------------------------------------------------------------------------------


"...σίγουρα, πάντα μα πάντα, όταν χτυπάει ο φίλος μου!"

Νομίζω ότι αυτή η συγκλονιστική δήλωση, με την οποία αφήνει πίσω τον εαυτό του και βάζει στην ψηλότερη βαθμίδα της στεναχώριας του τον φίλο του, είναι ο απόλυτος ορισμός της αγάπης.

Αυτό το παιδί που το αποκαλούν "χαζό", δίνει έμπρακτα το καλύτερο μάθημα ζωής σε εμάς τους "εξυπνάκηδες"!

Θέλω να προσθέσω και ένα μπράβο για την Άσπα όσον αφορά στην ιδιαίτερη ευαισθησία της, στην προσφορά και στη δουλειά που κάνει με τα παιδιά.



.

Comics

Μ' αρέσει πολύ η ζωντάνια των κινήσεων του παιδιού και της μητέρας που παίζουν, καθώς και τα έντονα συναισθήματα που απεικονίζονται στο ευτυχέστατο παιδί!

Διαφορετικά παιδιά

Από καιρό είχα στο μυαλό μου να γράψω ένα τέτοιο ποίημα και να που το έκανα σήμερα, με την ευκαιρία της παγκόσμιας ημέρας ποίησης.




Παιδιά που είναι διαφορετικά

Αφιερωμένο στα παιδιά που είναι διαφορετικά
Που έχουνε τεράστια πεταχτά αυτιά
Που χρειάζονται γυαλαμπούκες για να δουν
Ή όλο σκύβουν τα σπυράκια μη φανούν

Αφιερωμένο στα παιδιά που λέγονται δυσλεκτικά
Δυσορθογραφικά και δυσαριθμισιακά
Και σ' αυτά που δε μιλούν καλά τη γλώσσα
Και δεν τα καταφέρνουν σε αυτά και σ' άλλα τόσα

Αφιερωμένο στα παιδιά που είναι υπερκινητικά
Που δεν αρθρώνουν και δεν συλλαβίζουνε σωστά
Σε αυτά που ντρέπονται και κοκκινίζουν
Που σαστίζουνε και που τραυλίζουν

Αφιερωμένο στα παιδιά που δεν έχουνε το ίδιο χρώμα
Που οι άλλοι μαθητές μαζί τους θα γελούν ακόμα
Στα υπέρβαρα ή που έχουν μύτη σα μελτζάνα
Σ' όλα τα παιδιά που εύχονται να έκαναν κοπάνα

Να μην είναι εκεί όταν τα πειράζουν
Όταν τα καροϊδεύουν κι όταν τα χλευάζουν
Όταν έχουν το θάρρος και την υπομονή
Να ανέχονται κάθε μια τέτοια ταπεινωτική στιγμή

Αφιερωμένο στα παιδιά που είναι διαφορετικά
Που περνούνε άσχημα και μοναχικά
Μα, αν ψάξεις στης ιστορίας τα γραφτά
Η διαφορά αυτή ήταν που τα έκανε μοναδικά

Αλεξάνδρα Μόζα

Αφιέρωση

Είχα μοιράσει στα παιδιά σελίδες για να κάνουμε ένα παιχνίδι με λέξεις, αλλά η Σοφία σκέφτηκε να το χρησιμοποιήσει για να μου κάνει μια μικρή αφιέρωση :)

(μόνο που άργησα λίγο να το σκανάρω-πώς; τι; μου μοιάζει;)


.

Πιάνοντας τη φαντασία στο κλουβί

Παράδειγμα πλάγιου τρόπου σκέψης ("Out of the box").

Κι απ΄ την ανάποδη φοριέται η φαντασία και σ’ όλα τα μεγέθη της
(Ο. Ελύτης)

Αν...

Μια μόνο μικρή λεξούλα μπορεί να εκτοξεύσει τη φαντασία μας!
Θέλετε να δοκιμάσετε;
Ακούστε παραδείγματα: