Διασκέδαση και Έπαινος -1

Σίγουρα τα παιδιά χρειάζονται τον έπαινο για ό,τι δημιουργούν.
Κάποιοι από τους μαθητές μου είναι πολύ εκδηλωτικοί και σίγουροι για τον εαυτό τους και μιλάνε συνεχώς μέσα στην τάξη. Κάποιοι άλλοι είναι πιο κλειστοί και απόμακροι, ντροπαλοί και συνεσταλμένοι, που κρατούν μια μοναχική απόσταση από το σύνολο της τάξης.

Τους μαθητές αυτούς προσπαθώ να τους ενσωματώσω έμμεσα και σιγά-σιγά στο σύνολο. Όχι με άμεσες προτάσεις όπως "γιατί δεν συμμετέχεις" ή "γιατί δεν μιλάς κι εσύ", που θα τους υποβάλουν ακόμα πιο πολύ το πρόβλημα και θα τους κάνουν να αισθανθούν περισσότερο αποκομμένοι, αλλά με τον έμμεσο τρόπο του επαίνου.

Ένα παράδειγμα:

Κάποιο αγόρι είναι πολύ απόμακρο και είχε παλιά κάποιο πρόβλημα με το λόγο, όπως με ενημέρωσαν οι γονείς του. Συνήθως κρύβει τα γραπτά του όταν πάω να δω τι γράφει αλλά ποτέ δεν το πιέζω να μου τα δείξει ή να τα διαβάσει στους άλλους χωρίς να θέλει.

Σήμερα, σκυμμένο πάνω στην εικόνα που τους είχα δώσει, όσο οι άλλοι σχολίαζαν, σκιτσάριζε το περίγραμμα μια ακαθόριστης άγριας μορφής που υπήρχε, δίνοντάς της μια χιουμοριστική νότα. Αμέσως άρπαξα την ευκαιρία να δείξω στα άλλα παιδιά τι ζωγράφισε με κολακευτικά λόγια, επαινώντας αυτήν την ιδέα και να παροτρύνω να κάνουν και όλοι οι υπόλοιποι κάτι παρόμοιο. Έτσι το συγκεκριμένο αγόρι (χωρίς να χρειαστεί να πει κουβέντα αφού δεν ήθελε) αισθάνθηκε ξεχωριστό, πώς κατάφερε κάτι μοναδικό, πράγμα που ενίσχυσε την αυτοπεποίθησή του.

Λίγο αργότερα, τα παιδιά έκαναν ερωτήσεις για τη συγκεκριμένη εικόνα και οι υπόλοιποι έδιναν απαντήσεις. Όταν έκανε την ερώτησή του δειλά και σιγανά το αγόρι αυτό, άργησαν να ανταποκριθούν οι υπόλοιποι και κυρίως οι φωνακλάδες της τάξης.

Βρήκα λοιπόν την ευκαιρία και πάλι να ενισχύσω την αυτοπεποίθησή του λέγοντας στους υπόλοιπους:

"Σας την έφερε ο Χ. Κανείς δεν ξέρει τι να πει; Αν μπορείτε απαντήστε στην δύσκολη ερώτηση που σκέφτηκε".

Ένα γλυκό ντροπαλό χαμόγελο ικανοποίησης (η πολύτιμη ανταμοιβή μου) σχηματίστηκε στο προσωπάκι του.

Μετά από την ιδέα του περιγράμματος, ένα κοριτσάκι ζωγράφισε συννεφάκι με λόγια. Και πάλι έπαινος για την ξεχωριστή ιδέα και πάλι τα μολύβια και οι καρικατούρες πήραν συναγωνιστικά φωτιά, για να προσθέσουν και οι υπόλοιποι ένα ανάλογο ευρηματικό ή χιουμοριστικό κείμενο.

Ήταν το τρίτο μάθημά μας σήμερα και ήδη η φαντασία των παιδιών άρχισε να με εκπλήσσει για το πού μπορεί να φτάσει. Ενθουσιάζομαι και τους το δείχνω και χαίρονται κι αυτά και προσπαθούν ακόμα περισσότερο.

Ακόμη και ένα μικρό κοριτσάκι τελείως αποκομμένο από το σύνολο, έδειξε σήμερα σημάδια βελτίωσης και με χαροποίησε ιδιαίτερα. Στο τέλος (ποιος να το περίμενε από ένα τόσο απομονωμένο πλασματάκι) ήρθε και μ' αγκάλιασε.

Κι άλλα παιδιά μου 'χουν δείξει παρόμοια σημεία αγάπης που σημαίνει ότι κατάφερα να με αισθάνονται κοντά τους και με εμπιστεύονται.

Οι γονείς τους μου λένε ότι περιμένουν πώς και πώς να φτάσει η Δευτέρα για έρθουν στο μάθημα. Αυτός ήταν και ο στόχος που είχα βάλει. Να διασκεδάζουμε με τα παιδιά και να περνάμε όμορφα, ώστε να μη βλέπουν την ενασχόληση με το λόγο σαν κάτι βαρετό γεμάτο γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες. Οι κανόνες συμπληρώνουν τα γραπτά των παιδιών. Πρωταρχικός σκοπός είναι να θέλουν να ασχολούνται με τον λόγο είτε γραπτά είτε προφορικά από ευχαρίστηση κι όχι από αγγαρεία. Μόνο έτσι θα τον αγαπήσουν.