21 Οκτωβρίου 2008

Διασκέδαση και Έπαινος -2

Τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα όταν διασκεδάζουν. Και όχι μόνο αυτό. Όταν διασκεδάζουν δε συνειδητοποιούν ότι στην ουσία αυτό που γίνεται είναι μάθημα.
Γι αυτό, το κάθε τι που παρουσιάζω, προσπαθώ να το κάνω να μοιάζει με παιχνίδι, είτε προσχεδιασμένα από πριν, είτε εκείνη τη στιγμή, σύμφωνα με την ανταπόκριση και τα σχόλια των παιδιών.

Έτσι, όταν σήμερα ζήτησα από τα παιδιά να γράψουν μία πρόταση (με κάποιους απαγορευτικούς όρους που έθεσα και που δεν έπρεπε να περιέχονται μέσα στην πρόταση), τα παιδιά δυσανασχέτησαν κάπως. Κάποια από αυτά δήλωσαν αδυναμία να σκεφτούν ακόμα και την πιο απλή πρόταση.

Διαβάζοντας δυνατά την πρώτη πρόταση που γράφτηκε από ένα κορίτσι της τάξης, βρήκα την ευκαιρία να τους δώσω κίνητρο άμιλλας.
Επαίνεσα τα κορίτσια και μίλησα για "σκορ κοριτσιών-αγοριών: 1-0".
Όπως, ήταν φυσικό, τα αγόρια αμέσως ανταποκρίθηκαν κι έβαλαν τα δυνατά τους να γράψουν κι αυτά κάτι.
Σύντομα εξελίχθηκε ένα ντέρμπι προτάσεων κι εγώ μετρούσα πια όχι προτάσεις ανάμεσα στα αγόρια και στα κορίτσια, αλλά τις λέξεις που περιέχει κάθε πρόταση.
Όλοι μετρούσαν το σκορ κι όλοι έβαζαν τα δυνατά τους να το ξεπεράσουν. Ο ενθουσιασμός που έδειχνα σε κάθε νέα πρόταση καθώς μετρούσα όλο και περισσότερες λέξεις -και φράσεις όπως "λιποθυμώ"- έκαναν τα παιδιά να γελάνε και να προσπαθούν ακόμη περισσότερο να με εντυπωσιάσουν με καινούργιες ιδέες.
Ξεκινήσαμε με προτάσεις 5-6 λέξεων και τελικά φτάσαμε στο σκορ των 27 λέξεων στην ίδια πρόταση.
Όχι, δεν κάνουν οι πολλές λέξεις τη σωστή πρόταση. Το μυαλό των παιδιών όμως δούλευε για να κάνει συνδέσεις φράσεων και εμπλουτισμό της αρχικής ιδέας για να μεγαλώσει μια πρόταση κι αυτό ήταν αρκετό για την εισαγωγή στον καταιγισμό ιδεών (brainstorming).

Κάποια στιγμή, έριξα την ιδέα πως μπορούσαμε να κάνουμε μία μεγάλη πρόταση (σύμφωνα με τους όρους που είχα βάλει) λέγοντας ότι μια γάτα έχει 100 γατάκια απαριθμώντας τα γατάκια της: πρώτο γατάκι, δεύτερο γατάκι κ.ο.κ..
Λίγο αργότερα, ένα κορίτσι ενεργοποιώντας την αποκλίνουσα σκέψη, βάσει του παραδείγματος, έγραψε ότι έχει πολλούς φίλους, γράφοντας όλα τα ονόματά τους στην ίδια πρόταση.
Σε κάποια άλλη πρόταση, αντί για κάποιες λέξεις (όπως "γάτα", που την παιδεύουμε ακόμη κι ας φτάσαμε στο τρίτο μάθημα) ζωγράφισε εικόνες.
Κάτι τέτοιες αντισυμβατικές κινήσεις εκ μέρους των παιδιών με χαροποιούν ιδιαίτερα, γιατί αυτό σημαίνει ότι η φαντασία τους δουλεύει και πετάει και διευρύνεται χωρίς να μένει εγκλωβισμένη σε κανόνες σκέψης.

"Ένα νους που επεκτείνεται από μια νέα ιδέα
δεν επιστρέφει ποτέ στις αρχικές του διαστάσεις"
(O. W. Holmes)




.